1984 yılında İstanbul’da dünyaya gelmiştir. Azerbaycan Devlet İktisat Üniversitesi, Türk Dünyası İşletme Fakültesi’nde Uluslararası ilişkiler, Haliç Üniversitesi’nde İşletme eğitimi almış, yüksek lisansını aynı üniversitede tamamlamıştır. Uzun yıllar uluslararası bağımsız denetim kurumlarında çalışmış, ulusal gazetelerde yazarlık ve ulusal TV’lerde düzenli olarak yorumculuk yapmıştır. Türkiye’de ve Azerbaycan’da birçok konferansa konuşmacı olarak katılmış Apuhan’ın, yayınlanmış 4 kitabı bulunmaktadır.
İletişim:apuhan@outlook.com
Yer ve zaman değişmekle birlikte o fotoğrafı hepimiz gördük. Belediyenin kurduğu bir baraka ve domates, soğan vb. almak için saatlerce bekleyen insanlar.
Bu satırların takip edenlerin çok olduğunu düşünmüyorum; ancak basit bir aramayla eski yazılarımızı okuyanlar göreceklerdir ki burada defalarca dile getirdik. Neyi mi? Elbette neoliberal iktisat politikalarının artık Türkiye’yi taşımadığını ve bu zararlı sistemin çökmeye başladığını.
“Devlet ticaret yapmaz.” lobisi bir anda gerçekle yüz yüze geldi ve devleti sebze-meyve işinde buluverdik.
İş bu noktaya gelmeyebilirdi. Vatandaş o sıralarda beklemeden, ucuz ve kaliteli ürünle ihtiyacını giderebilirdi ancak uygulanan neoliberal iktisat politikaları maalesef ülkemizi bir dar boğaza soktu ve bu sonuçla karşı karşıya kaldık.
Bu iktidarın, devleti ekonominin içine sokması basit bir gelişme değildir.
Bakın dönemin Maliye Bakanı, merhum Kemal Unakıtan özelleştirmelerle ilgili ne diyordu:
“Ne banka bırakacağız, ne fabrika, ne işletme. Liman da bırakmayacağız. Hepsini satacağız. Neymiş? Yabancıya satmayalım, yerliye satalımmış. Kimmiş yerli? Parayı veren düdüğü çalar. Tüpraş’ı Ruslar’a satar mısın diyorlar. Satarım arkadaş. Stratejik yer imiş. Ne stratejisi? Önemli olan müşteri bulmak. Müşteri gece gelsin, pijamayla çıkarım karşılarına. Seviyorum bu işleri arkadaş.”
İşte bu anlayışın ve bu yaklaşımın sonunda ülkemiz, tarımdan sanayiye kadar her alanda bir çıkmaza girmiş durumda ve bu çıkmaz sokaktan nasıl geri dönüleceği gerçeği ile de yüz yüze kalmış bulunuyoruz.
Patates için sırada bekleyen insanlarımızın fotoğrafı göstermiştir ki neoliberal iktisat politikaları Türkiye gibi bir ülkeye ancak problem üretir.
Neoliberalizm bir ülke tarımının fındık politikalarını İtalyanların, şeker politikalarını ABD’lilerin belirlediği sistemin ta kendisidir ve buradan bir kalkınma hikâyesi çıkması imkansızdır.
Evet bu fotoğraf bir çöküşün fotoğrafıdır; ancak aynı zamanda ülkemizde küresel sermayenin dayatmalarının çöküşünü ve üretim ekonomisinin yükselişini de müjdelemektedir.
Bizim şartlarımızı taşıyan bir ülke için devletin ekonomik sistemin içerisinde olmasından başka bir kalkınma yolu olamaz. Aksi halde nasıl sömürülüp, gerilediğimiz artık gözler önündedir ve bu açıdan bakıldığında bu fotoğraf yeni bir düzenin de müjdeleyicisidir.
Türk çiftçisi ve Türk sanayicisi çok uluslu şirketler için çalışıp, emeğini küresel lobiler için yok pahasına harcamak zorunda değildir.
Karma ekonomi politikaları uygulamalı ve bu kuşatmayı aşmalıyız. İşte bu fotoğraf bu mecburiyetin fotoğrafıdır.
Her şeyi yeni baştan ele alıp, öğretilmiş çaresizliği aşarak üreten bir iktisadi sistemi hayata geçirebilir ve bu hengamenin içinden yeni bir hikaye çıkarabiliriz.
Türkiye gibi köklü bir gelenek ve güçlü bir ülke için hiçbir zaman ‘geç’ diye bir şey yoktur. Hem topraklarımız, hem insanımız, hem tarihimiz, hem insan gücümüz bu hikayeyi yazmak için elverişlidir.
Yeter ki Türkiye’nin yeni hikayesi doğru eller tarafından; doğru teknikle, doğru kalemle ve doğru deftere yazılabilsin.
